νηματικός

-ή, -ό (Α νηματικός, -ή, -όν)

νεοελλ.

φρ. «νηματική κατάσταση»

φυσ.-χημ. ο τύπος τής μεσόμορφης κατάστασης υγρού-στερεού ο οποίος πλησιάζει περισσότερο προς την υγρή κατάσταση παρά προς την κρυσταλλική

αρχ.

1. αυτός που έχει υφανθεί, ο υφασμένος, ο υφαντός

2. φρ. «νηματικὸν ὅπλον» — ταινία πλεκτού σχοινιού ή υφαντής ζώνης που αποτελούσε μέρος τού οπλισμού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νήμα, -ατος. Η λ. ως νεοελλ. όρος είναι αντιδάνεια, πρβλ. αγγλ. nematic < νήμα, -ατος + κατάλ. -ικός].